Czwarty numer „Spotkań Losowych” trafił do Sieci. Od wydania poprzedniego numeru zrobienie kolejnego zajęło nam rok i parę dni. Nie zakładałem, że wyrobimy się wcześniej. Miałem tylko nadzieję, że nie zajmie to o wiele dłużej. Jak widać, wszystko poszło mniej więcej zgodnie z planem. Choć bliższe prawdzie byłoby stwierdzenie, że plan nie przeszkadzał w realizacji celów. Fani, czas wolny i tak dalej – o tym już zresztą pisałem.

Numer wyszedł mocno międzynarodowy. Obok fińskich autorów piszących o tamtejszych grach i fanach udało się pozyskać kolejny (i nie ostatni!) tekst Jona Petersona oraz – to chyba pierwszy polski przedruk – artykuł Shannona Appelcline’a. Oba są świetnym uzupełnieniem 3 po 3 z nestorkami gier fabularnych: Liz Danforth, Lee Gold i Jennell Jaquays. Obstawiałem poziom realizacji tych zamierzeń na jakieś … [czytaj dalej]

Pierwszy raz na konwent pojechałem w 1996 roku. Był to Necrofobos w Kołobrzegu, a ja zupełnie nie miałem pojęcia, co się robi na konwentach. Oczywiście czytałem o tym w „Magii i Mieczu”, jednak czytać o czymś, a przeżyć to samemu, to zupełnie dwie różne rzeczy. Byłem raczej zagubionym początkującym konwentowiczem, choć bawiłem się dobrze. Czułem się członkiem fanowskiej społeczności, lecz nie wiedziałem, jak do tego wszystkiego podejść. Na kolejnym konwencie (Krakon 1999) było już o wiele lepiej, a to dzięki przyjaznej osobie, która pomogła mi ponownie odnaleźć się w konwentowym świecie i wyjaśniła co i jak.

Dość powiedzieć, że wsiąkłem w fandom (na wspominki przyjdzie czas w przyszłym roku). Urzekła mnie idea fanowskiej pracy, dzielenia się swoją pasją z innymi. Nie dla zysku czy sławy, lecz dla zwyczajnej frajdy. Czy chodzi o robienie konwentów, pisanie tekstów, redagowanie gier, opowiadanie … [czytaj dalej]

Trzy numery w nieco ponad dwa lata, licząc od pierwszego maila z pomysłem na „Spotkania Losowe”. Widać szybciej się nie da. Przy pracy fanowskiej, wykonywanej po godzinach, czasem nie można narzucać sobie sztywnych terminów. Zwłaszcza w sprawach, w których terminy nie są bardzo istotne. To nie tak, że można je zupełnie zignorować – wtedy nic się nie uda zrobić, jednak hobby to nie praca, a życia się nie przeskoczy. Chciałbym, żeby „Spotkania Losowe” ukazywały się częściej, choć na razie nie jest to możliwe – co zresztą widać po częstotliwości wychodzenia kolejnych numerów. Podejście „będzie, kiedy będzie” może nie jest najszczęśliwsze, lecz sprawdza się doskonale.

Bardzo dziękuję wszystkim, którzy się do nas dobijali i pytali, czy jeszcze działamy. Mam nadzieję, że zawartość numeru wynagrodzi długie oczekiwanie. Tym bardziej, że poślizg nie poszedł na marne i dał czas m.in. na skontaktowanie … [czytaj dalej]

We wstępniaku do pierwszego numeru Spotkań Losowych napisałem, że chcielibyśmy wypuszczać nowy numer co kwartał. Przynajmniej taki był plan. Szybko jednak okazało się, że trzeba go zweryfikować (czytaj: porzucić). Tak to czasem z planami bywa. Wtedy wydawało mi się, że trzy miesiące to dużo czasu. Jednak pomijając różne zdarzenia losowe, robienie fanzinu po godzinach i w czasie wolnym oznacza dokładnie to – hobbystyczną zabawę. Ne pracę, nie etat, nie „musibyćzrobionealboświatsięskończy”. Hobby nie ma wyższego priorytetu niż życie™. Dlatego czasem trzeba poczekać: na tekst, na pomoc, na godzinę luzu, na dobry humor. Pewnych rzeczy nie da się obejść, skrócić, zignorować. Jeszcze w czerwcu wydawało mi się, że wydanie za chwilę będzie gotowe i będzie można zająć się kolejnym. Nastał wrzesień i dopiero teraz mogę ogłosić: ukazał się drugi numer „Spotkań Losowych”, nieregularnika … [czytaj dalej]